Παραλία Θαψά - Τσίλαρος - Σέττα - Μετόχι

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019     

Είχα καιρό στο μυαλό μου να επισκεφτώ την κεντρική Εύβοια καθώς ειναι γεμάτη από αρκετά σημεία ενδιαφέροντος. Πολύς κόσμος δεν τα γνωρίζει παρ’ όλο που είναι πρακτικα δίπλα στην Αθήνα. Έγινε μία μικρή συντήρηση του DR που τα τελευταία χρόνια απλά κάνει μία δύο βόλτες το μήνα. Έχοντας ήδη δύο ακόμη μοτοσυκλέτες (Transalp 600 και Beverly 500) δεν υπάρχει κάποια ανάγκη για χρήση του DR στην καθημερινότητά μου. Επομένως από φέτος προοδευτικά θα του δώσω έναν ταξιδιωτικό ρόλο σε πιο δυσπρόσιτες περιοχές.

Κύριος στόχος αυτής της βόλτας ήταν η παραλία Θαψά στην Εύβοια. Είχα ακούσει για την παραλία  και είχα δει διάφορες όμορφες φωτογραφίες από εκεί επομένως αποφάσισα να την επισκεφτώ. Η διαδρομή δεν θα ήταν η καθιερωμένη μέσω Κύμης αλλά θα ανέβαινα χωματόδρομους από την περιοχή της Σέτας διασχίζοντας εγκάρσια τον νησί μέχρι τη βόρεια πλευρά του  έτσι ώστε να δω και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στη διαδρομή.

Το ταξίδι όπως πάντα ξεκίνησε από την Αθήνα για τον Ωρωπό και από εκεί μέσω του ferry boat για την Ερέτρια. Επιλέγω πάντα αυτή τη διαδρομή όταν δεν θέλω να φορτώσω περιττά χιλιόμετρα καθως αποφεύγω περίπου 50 νεκρά χιλιόμετρα μέσω Χαλκίδας. Το εισητήριο για άτομο και μηχανή ειναι 4 ευρώ (2+2) ενώ αν βγείς από Άγιο Στέφανο γλιτώνεις και τα διόδια των Αφιδνών. 

Φτάνοντας Ερέτρια ξεκίνησα για το χωριό της Σέττας. Ένα ομορφο ορεινό χωριό. Είναι γνωστό και για το θέατρό του (Θέατρο Σέττας Νίκος Παπακωνσταντίνου) το οποίο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενεί πολλές παραστάσεις. 

Δρόμος προς τη Σέττα

Θέατρο Σέττας

Περνώντας τη Σέττα κινήθηκα βόρεια σε χωματόδρομο προς την περιοχή της Αμπουδιώτισσας. Στο σημείο αυτό το Gps έκανε λάθος και επέλεξε κακό χωματόδρωμο που «κάποτε υπήρχε».

Κάποτε υπήρχε δρόμος...

Μετά από λίγη περιπλάνηση στους χωματόδρομους βγήκα στον κεντρικό δρόμο και πέρασα από την εκκλησία της Αμπουδιώτισσας. Στρίβοντας δεξιά ξεκίνησα τη διαδρομή για τη λίμνη της Σέττας. Ορεινή διαδρομή στην οποία υπήρχαν χαλασμένοι χωματόδρομοι και η οποία κατέληγε σε ένα οροπέδιο μεταξύ των βουνών Ξηροβούνι και Σκοτεινή.

Μπροστά το βουνό Ξηροβούνι

Η λίμνη της Σέττας λόγω εποχής είχε στραγγίσει τελείως από νερό. Έκανα μία μικρή βόλτα πεζός να ξεπιαστώ και στη συνέχεια κατευθύνθηκα σε ένα δεύτερο σημείο ενδιαφέροντος, ένα μπαζωμένο σπήλαιο. Για την είσοδο του σπηλαίου δεν υπήρχε δρόμος μονο νεροφαγώματα.

Η λίμνη της Σέττας

Το σπήλαιο αρκετά εντυπωσιακό αν και μπαζωμένο λόγω των φερτών υλικών. Υπήρχε μόνο μία μικρή είσοδος από την οποία έβγαινε παγωμένος αέρας, ένδειξη ότι υπήρχε αρκετό βάθος. Από την είσοδο του σπηλαίο οι ντόπιοι μάζευαν νερό.

Είσοδος του σπηλαίου, οι κάτοικοι μαζεύουν το νερό που στάζει

 Συνέχισα περνώντας από μια τεχνητή λίμνη, πιθανότατα για πότισμα και περνώντας πάνω από το βουνό Σκοτεινή πέρασα στη βόρεια πλευρά της Εύβοιας

Δεξιά το βουνό Σκοτεινή

Βγαίνοντας στη βόρεια πλευρά της Εύβοιας πάνω από το Μετόχι

Επόμενη στάση ήταν το χωριό Μετόχι. Ο δρόμος ήταν μέτριος χωματόδρομος με απότομη κατηφόρα κατά διαστήματα. 

Κατεβαίνοντας στο μετόχι ξανασυνάντησα άσφαλτο και προοδευτικά βγήκα στην επαρχιακή οδό Κύμης – Αρτάκης. Αριστερά μου έβλεπα την πολύ όμορφη παραλία της Χιλιαδούς και του Μετοχίου.

Συνέχισα σε αυτή την κατεύθυνση ώσπου έφτασα σε πινακίδες που αριστερά έδειχναν προς παραλία Θαψά. Και αυτό ήταν λάθος γιατί ο δρόμος ήταν εξαιρετικά κακοτράχαλος με μήκος 6,5 χιλιόμετρα. Σιγά σιγά κατάφερα να φτάσω κοντά στην παραλία διαπιστώνοντας ότι υπήρχε και άλλος πολύ πιο εύκολος χωματόδρομος τον οποίο χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των λουομένων. Μία παρέα από μοσχάρια μου έκλεισε το δρόμο σε μία φάση. Προχώρησα επιφυλακτικά και σιγά σιγά για να περάσω αυτό το σημείο και να καταλήξω στην παραλία.

Περνάς ή δεν περνάς;

Η παραλία είναι όντως πανέμορφη τόσο σε νερά όσο και σε περιβάλλον. Παρ όλο που ήταν Κυριακή ο κόσμος δεν ήταν λίγος ίσως λόγω του ότι ήταν ήδη Σεπτέμβριος αν και ο καιρός δεν διέφερε σε τίποτα από το καλοκαίρι.

Αφού έμεινα για λίγη ώρα και έκανα μία γρήγορη βουτιά επισκέφτηκα και τη διπλανή εξίσου όμορφη παραλία του Τσίλαρου.

Ακολουθώντας πλεόν τον «καλό» δρόμο επέστρεψα μέσω Κονίστρων στην Ερέτρια όπου και διανυκτέρευσα.

Το επόμενο πρωί, νωρίς και πάλι μέσω του Ferry boat επέστρεψα στην Αθήνα και κατ' ευθείαν στο γραφείο για δουλειά!

Το DRάκι πρώτο πρώτο στον καταπέλτη

Ανατολή στο νότιο Ευβοϊκό

Για περισσότερες φωτογραφίες από τα ταξίδια με DR και χωρίς: https://www.instagram.com/kritsalos/ 

Suzuki DR 250s Αναγέννηση 2020

Βρισκόμαστε αισίως στο 2020. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει αλλά το DR παραμένει ακόμα στην κατοχή μου. Δεν ειναι δυνατόν να το πουλήσω άλλωστε καθώς ήταν το πρώτο μου μηχανάκι, στα 18, με το οποίο έχω ζήσει πάρα πολλές όμορφες στιγμές και καναδυό τουμπες. Έχω ήδη άλλα δύο μηχανάκια ως εκ τούτου δεν το κινώ ιδιαίτερα και αυτό δεν έχει ζητήσει τίποτα από μηχανικής απόψεως. Παρ όλα αυτά το τελευταίο διάστημα έχω αποφασίσει να το βάλω σε ένα πρόγραμμα βελτίωσης. Ακολουθούν μερικά ταξίδια από το Σεπτέμβριο του 2019 και προοδευτικά διάφορες επισκευές και συντήρηση.

Ιανουάριος 2018 Βόλτα στην Πάρνηθα

Αντικατάσταση φλάτζας και μεμβράνης καρμπυρατέρ στο DR

Για καιρό υπήρχε διαρροή βενζίνης από το καρμπυρατέρ του DR, με το πρόβλημα να έχει άμεση επίπτωση στην κατανάλωση βενζίνης η οποία ήταν κατά πολύ αυζημένη. Παρ' όλο που είχα πάει τη μηχανή στο συνεργείο και το πρόβλημα είχε σταματήσει για κανένα μήνα περίπου, η διαρροή είχε ξαναρχίσει. Χαρακτηριστικό είναι ότι κάποιες φορές που είχα αφήσει τη μηχανή παρκαρισμένη στο γκαράζ του φίλου Σταμάτη η διαρροή ήταν τόσο μεγάλη που είχε σχηματίσει κηλίδα στα πλακάκια. Η κατανάλωση είχε αυξηθεί στα 5-6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα την στιγμή που θα έπρεπε να κυμαίνεται γύρω στα 4,5 το πολύ. Κάνοντας μία βόλτα από τον Χαβελλά κατάφερα να βρω τη γνήσια φλάτζα και αποφάσισα με τη βοήθεια ενός φίλου να την αντικαταστήσω. Η τιμή της ήταν γύρω στα 7 ευρώ.

Μετά από λίγο καιρό, ξαφνικά, η απόδοση του DR έπεσε κατακόρυφα με αποτέλεσμα να μην επιταχύνει καθόλου και να μην ξεπερνά τα 60 - 70 χιλιόμετρα σε τελική ταχύτητα. Προσπάθησα να δω αν έφταιγε η ποιότητα βενζίνης, τα φίλτρα βενζίνης και αέρα, το μπουζί αλλά δεν υπήρξε καμία βελτίωση επομένως η μηχανή πήγε ξανά στο συνεργείο. Εκεί ο μηχανικός μου είπε ότι η μεμβράνη του καρμπυρατέρ ήταν σκισμένη. Ευτυχώς βρέθηκε ίδια μεμβράνη στην τιμή των 38 ευρώ και με την εργασία η όλη ζημιά ανήλθε στα 45 ευρώ. Εάν δεν βρισκόταν μεμβράνη θα είχα πραγματικά πρόβλημα καθώς δεν υπήρχε κάτι στα μεταχειρισμένα και ένα μεταχειρισμένο καρμπυρατέρα έκανε πάνω από 100 ευρώ.

Επισκευή σέλας στο DR

Εδώ και καιρό είχα πρόβλημα με τη σέλα του DR καθώς το κάλυμμα είχε τρυπήσει στα πλαϊνά με αποτέλεσμα κάθε φορά που έβρεχε να μαζεύει νερό το αφρώδες υλικό και να γίνομαι μούσκεμα στο πρώτο καβάλημα. Μιας και χρησιμοποιούσα καθημερινά το DR για να πηγαινοέρχομαι στη δουλειά (το Transalp ήταν ανασφάλιστο και παρκαρισμένο όλο το χειμώνα) πήγαινα την επισκευή συνεχώς πίσω με αποτέλεσμα να το μετανιώνω κάθε φορά που έβρεχε. Όταν αποφάσισα να ασφαλίζω ξανά το Transalp λόγω του ότι έπρεπε να περάσει ΚΤΕΟ, βρέθηκα ξανά με δύο μοτοσυκλέτες και έτσι αποφάσισα να επισκευάσω τη σέλα. Μετά από μια μικρή έρευνα αγοράς κατέληξα στο κατάστημα Μοτο Δέρμα (http://www.motoderma.gr/) . Η παλιά σέλα είχα κάλυμμα Technosel όμως η εταιρία αυτή είχε κλείσει απο ότι μου είπαν και δεν έβρισκα εύκολα στην αγορά. Στο εν λόγω κατάστημα βρήκα το συγκεκριμμένο κάλυμα, σε μαύρο χρώμα όμως αντί για μπλέ. Η σέλα θα χρειαζόταν επίσης ενίσχυση στο αφρώδες υλικό της καθώς έπειτα από 20 χρόνια το αρχικό είχε καταστραφεί στα σημεία όπου είχε σχιστεί το κάλυμμα. Η τιμή της επισκευής ήταν 35 ευρώ


Η σέλα πρίν...

Η σέλα μετά..

Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό, και με το πρώτο καβάλημα η διαφορά είναι αισθητή, θα χρειαστεί βέβαια και μια πιο μακρινή βόλτα για να δοκιμαστεί στο έπακρο.