Suzuki DR 250 SHC Άρθρο δοκιμής του 1996

Εδώ σας παραθέτω ένα άρθρο που βρήκα από το αρχείο των 2 τροχών σχετικά με τη δοκιμή του DR - 250 SHC (Seat Height Control) ενός DR δηλαδή με ένα μηχανισμό ο οποίος ρύθμιζε την πίσω ανάρτηση αυξομειώνοντας το ύψος της μοτοσυκλέτας. Επέλεξα να κάνω copy paste το άρθρο σε περίπτωση που λόγω παλαιότητας (είναι άρθρο του 1996) κατέβει από το αρχικό site κάποια στιγμή.

Να σημειώσω ότι κυκλοφορούν αρκετά SHC, τελευταία φορά που είδα ένα SHC από κοντά ήταν πριν από ένα χρόνο περίπου σε ένα κατάστημα με μεταχειρισμένα στην οδό Αχαρνών στην τιμή των 1500 Ευρώ.





ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ: SUZUKI DR 250 SHC

Μικρή αλλά προικισμένη

Παρουσιάστηκε το 1992, αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει από τη σκιά της
μεγαλύτερης 350άρας αδελφής. Παρόλα αυτά, πρόκειται για μια πολύ καλή
on-off που καταφέρνει να ικανοποιεί στο έπακρο τις ανάγκες μετακίνησης του
αναβάτη της, έχοντας δυνατότητες κίνησης σε κάθε είδους έδαφος.

TOY ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΣΑΠΑΚΗ

Το 1992 η Suzuki παρουσίασε μαζί με την απλή S και την DR 250 SHC, που
ενσωμάτωνε μια μοναδική τεχνολογική καινοτομία. H μοτοσικλέτα μπορούσε να
«ανεβοκατεβαίνει», να αυξομειώνει δηλαδή το ύψος της, κατά τη βούληση του
αναβάτη. Οι κοντοί αναβάτες έβλεπαν τ' όνειρό τους να γίνεται
πραγματικότητα, αφού οι περισσότερες μοτοσικλέτες εντούρο είχαν
απαγορευτικό ύψος - και έχουν ακόμη. Με τη βοήθεια ενός κυκλικού επιλογέα
στο αριστερό μέρος του τιμονιού, η μοτοσικλέτα μπορεί να χαμηλώσει κατά 4,5
εκατοστά, ώστε αναβάτες ακόμα και κάτω από 1.65 να αισθάνονται σχετικά
άνετα πατώντας τα πόδια τους στο έδαφος.

SEAT HEIGHT CONTROL
Πολύ έξυπνα η Suzuki προτίμησε μηχανικές λύσεις στο θέμα της αυξομείωσης
του ύψους της μοτοσικλέτας, για μεγαλύτερη αξιοπιστία και αντοχή στο χρόνο.
Επίσης, η παρουσία ηλεκτρικών μοτέρ θα αύξανε το βάρος, ενώ θα ήταν
επιρρεπής σε βλάβες λόγω του διπλού χαρακτήρα της μοτοσικλέτας (κίνηση σε
χώμα, κραδασμοί, τραντάγματα κ.λπ.). Δύο θάλαμοι που δέχονται λάδι
βρίσκονται στο επάνω μέρος του ανάποδου πιρουνιού, ενώ τρίτος υπάρχει στο
πίσω αμορτισέρ. Μόλις ο αναβάτης επιλέξει τη θέση «Low» ενεργοποιείται ένα
δοχείο διαστολής στο οποίο εισέρχεται το λάδι το οποίο υπήρχε υπό πίεση
στις αναρτήσεις. Έτσι και μόνο με το βάρος της μοτοσικλέτας, η DR 250 χάνει
ύψος και χαμηλώνει όχι αισθητά, αλλά αρκετά ώστε η διαφορά ύψους να γίνεται
αντιληπτή, ιδιαίτερα αν επιλεγεί η θέση «Low» με τον αναβάτη στη σέλα.
Αντίθετα, αν επιλεγεί η θέση «Ηigh», τίποτε από τα παραπάνω δεν συμβαίνει―
αν η μοτοσικλέτα διέθετε κάποιο είδος ηλεκτρικού μοτέρ, τα πράγματα θα ήταν
διαφορετικά: ο αναβάτης θα ένιωθε τη μοτοσικλέτα του να ανασηκώνεται αργά
και σταθερά. Με τις μηχανικές διατάξεις, η μοτοσικλέτα θα φθάσει στο
υψηλότερο σημείο μόνο ύστερα από κάποιες παλινδρομικές κινήσεις του
αμορτισέρ, δηλαδή η μοτοσικλέτα θα πρέπει να κινηθεί ή να συμπιεσθεί εν
στάσει η πίσω ανάρτηση. Μια μονόδρομη βαλβίδα στο δοχείο διαστολής που
προαναφέραμε και μια μικρή αντλία θα παίξουν το ρόλο τους ώστε το λάδι να
ξαναγυρίσει στις αναρτήσεις, «σηκώνοντας» τη Suzuki στο ψηλότερο σημείο.
Και είναι οι παλινδρομικές κινήσεις του αμορτισέρ που θα ενεργοποιήσουν την
αντλία, η οποία όπως είναι ξεκάθαρο δεν χρειάζεται κανενός είδους
υποβοήθηση από ηλεκτρικούς μηχανισμούς ή μοτέρ.

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ - ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ
0ι 29 ίπποι που αποδίδει το μονοκύλινδρο μοτέρ είναι αρκετοί για να
κινήσουν τη σχετικά ελαφριά μοτοσικλέτα άνετα και γρήγορα. H μοτοσικλέτα
της δοκιμής μας εκκινούσε με μανιβέλα, ενώ διέθετε και αποσυμπιεστή
κάνοντας τη ζωή του αναβάτη ευκολότερη. Ακόμη και τα παγωμένα πρωινά,
αρκούσε λίγο χρονικό διάστημα ώστε η Suzuki να κρατά ρελαντί και να μην
σβήνει. H πρώτη σχέση είναι πολύ κοντή με τη δεύτερη επίσης πολύ κοντά της.
H μοτοσικλέτα ξεκινά πολύ άνετα με δευτέρα, ακόμη και σε ανωφέρεια, ενώ η
τρίτη μπορεί να χρησιμοποιείται άνετα από τα 20 χλμ./ώρα χωρίς
σκορτσαρίσματα και δισταγμούς. Με 25 χλμ./ώρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί η
τετάρτη και με μόλις 30-35 χλμ./ώρα η πέμπτη!
Ελαστικότητα, φιλικότητα και ροπή, όχι όμως με κεφαλαίο «Ρ», καθώς από τη
μοτοσικλέτα απουσιάζει αυτό το κάτι που θα την έκανε περισσότερο ευχάριστη,
κυρίως σε χρήση εκτός δρόμου. H δύναμη έρχεται στις μεσαίες και υψηλές
στροφές περιστροφής του κινητήρα και η μικρή DR κινείται κάτι παραπάνω από
σβέλτα σε όλες τις συνθήκες. Το πλαίσιο δεν αφήνει κανένα παράπονο: διπλό,
κλειστό σωληνωτό, ενώ υπάρχει και αλουμινένια ποδιά στο κάτω μέρος του
κινητήρα. Στις αναρτήσεις οι προδιαγραφές της μοτοσικλέτας εκπλήσουν:
«ανάποδο» πιρούνι διαμέτρου 43 χιλιοστών εμπρός και αλουμινένιο ψαλίδι
πίσω. Στα φρένα, ένα δισκόφρενο εμπρός με διπλά εμβολάκια και floating
δαγκάνα της Nissin με διάμετρο 250 χιλ. και ένα παρόμοιων προδιαγραφών αλλά
220 χιλ. στο πίσω μέρος. Το σύνολο συμπληρώνει η όμορφη αισθητικά σχάρα και
η μικρή μάσκα του προβολέα.

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ KAI ΣΤΟ ΧΩΜΑ
H μοτοσικλέτα αδικείται από τις μαλακές αναρτήσεις, που δεν επιδέχονται
μάλιστα καμία ρύθμιση. Τα ελαστικά επίσης με τα οποία ήταν εφοδιασμένη η
μοτοσικλέτα της δοκιμής προορίζονται σαφώς για ασφάλτινη χρήση,
επιτρέποντας μεγάλες κλίσεις στις στροφές σε συνδυασμό με αντοχή και
εξαίρετη συμπεριφορά σε κάθε είδους φρενάρισμα. Για χώμα επιβάλλεται η
αλλαγή τους με πιο κατάλληλα. Όπως έχουν θα μεταφέρουν σχετικά γρήγορα τον
αναβάτη σε χωμάτινες διαδρομές, αλλά αν πιεσθούν θα γλιστρήσουν προοδευτικά
μεν, αλλά περιορίζοντας την αυτοπεποίθηση του «εκκολαπτόμενου εντουρά».
Στην πόλη η DR 250 SHC συμπεριφέρεται πολύ καλά σε κάθε περίπτωση, έχοντας
αποθέματα δύναμης. Οι χούφτες περνούν λίγο πιο πάνω από τους καθρέφτες των
αυτοκινήτων, αλλά «βρίσκουν» με το κάτω μέρους τους ορισμένους, γι' αυτό
και χρειάζεται κάποια προσοχή. Το τιμόνι κόβει αρκετά για ελιγμούς, η
μοτοσικλέτα είναι άψογα ζυγισμένη ενώ το κοντό κιβώτιο και οι πολύ καλά
κλιμακωμένες σχέσεις θα βοηθήσουν ακόμα και τον άπειρο να κινηθεί αρκετά
γρήγορα. Οι διαδρομές του λεβιέ των ταχυτήτων θα μπορούσαν να είναι και
μικρότερες.
Το πιρούνι συμπεριφέρεται καλύτερα από το πίσω αμορτισέρ, που κρίνεται
αρκετά μαλακό όταν ο δρόμος γίνει τυπικά... ελληνικός. H Suzuki θα
συνεχίσει σχεδόν ανεπηρέαστη την πορεία της, ο αναβάτης όμως θα νιώσει αυτό
το ανεπαίσθητο σφίγξιμο που προκαλεί μια ασάφεια από το σύνολο των
αναρτήσεων. Αντίθετα, στα φρένα, τόσο οι προδιαγραφές όσο και απόδοση στην
πράξη είναι πανομοιότυπες: εξαιρετικά φρένα με αίσθηση, προοδευτικότητα,
δύναμη, αντοχή. Εδώ εμφανίζονται παράπονα για την εμπρός ανάρτηση, που
βυθίζει υπερβολικά τη μοτοσικλέτα σε δυνατό φρενάρισμα― η προσθήκη γέφυρας
στα καλάμια θα βελτίωνε αρκετά τα πράγματα. Να σημειώσουμε πάντως πως ακόμη
και σε καταστάσεις πανικού, η μοτοσικλέτα συμπεριφέρεται πολύ καλά
διατηρώντας την πορεία της και προσφέροντας έλεγχο χωρίς ιδιαίτερη
προσπάθεια.
Τα πράγματα γίνονται ελαφρώς δυσκολότερα με την ύπαρξη συνεπιβάτη― οι
επιδόσεις της μοτοσικλέτας και κυριότερα το τράβηγμα από χαμηλά
επιρεάζονται σε σημαντικό βαθμό. Αν όμως κινείται κανείς κοντά στις μεσαίες
στροφές και υψηλότερα, το πρόβλημα εξαλείφεται.
H DR είναι κατάλληλη και για ταξιδάκια μικρού βεληνεκούς, εφόσον οι
απαιτήσεις δεν είναι υπερβολικές. Μπορεί να κρατήσει μια ταχύτητα 100-120
χλμ./ώρα για αρκετή ώρα, ενώ η πίεση του αέρα σ' αυτές τις ταχύτητες δεν
είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι αναρτήσεις καλό είναι να
βρίσκονται στη θέση «Low»: έτσι επιτυγχάνεται μεγαλύτερη τελική ταχύτητα,
υψηλότερη μέση ωριαία και οι αναρτήσεις δουλεύουν σωστότερα με λιγότερη
διαδρομή. Τέλος τα φώτα της δεν είναι αρκετά δυνατά, ενώ έχουν και κάπως
στενή δέσμη.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ THN!
Είναι απορίας άξιο γιατί αυτή η μοτοσικλέτα δεν έγινε ποτέ εμπορική
επιτυχία. Με το SHC είναι απόλυτα φιλική, λειτουργική και εύχρηστη.
Διαθέτει ένα γνωστό κινητήρα, αξιόπιστο, με πολύ καλή απόδοση, ενώ διαθέτει
πολύ καλά φρένα και αναρτήσεις για όποιον δεν ζητάει πολλά. Οι απαντήσεις
πρέπει ν' αναζητηθούν αλλού: η εκκίνηση με μανιβέλα έδιωξε ένα μεγάλο μέρος
του κοινού που προοριζόταν γι' αυτή τη μοτοσικλέτα, καθώς και το γεγονός
ότι πάντα βρισκόταν στη σκιά του ομόσταυλου DR 350 που διαθέτει μόνο 2
ίππους παραπάνω, αλλά έχει άλλες ροπές και κάνει και για «σοβαρό» παιχνίδι.
Αν «κολλάτε» μόνο στο θέμα μανιβέλα, να προσθέσουμε ότι κυκλοφορεί και
νεότερο μοντέλο με μίζα (και εννιά κιλά περισσότερα) με μια λογική διαφορά
τιμής από της Suzuki της δοκιμής μας... A.K.

Ευχαριστούμε το κατάστημα του αείμνηστου Λ. Κωστακόντη, Υψηλάντου 19 K.
Ηλιούπολη, τηλ.: 99.51.930 για την ευγενική παραχώρηση του Suzuki DR 250
SHC.

MIKPA KAI ΧΡΗΣΙΜΑ
– Σε κάθε μεταχειρισμένη μοτοσικλέτα εισαγωγής, κάνετε ένα καλό service
πριν την κυκλοφορήσετε.
– Ελέγξτε για φθαρμένα γρανάζια και αλυσίδα, τελειωμένα τακάκια ή σιαγόνες,
φθαρμένες τσιμούχες, σκουριές, χτυπήματα.
– Αλλάξτε τα ελαστικά με την πρώτη ευκαιρία― ακόμη κι αν το πέλμα τους
δείχνει καινούριο, είναι πολύ πιθανό να είναι «καμένα» από τη συνεχή
παραμονή τους στον ήλιο ή την πολυκαιρία.
– Προσπαθήστε να την οδηγήσετε πριν εκταμιεύσετε― ένα test drive δείχνει σε
όσους ξέρουν αρκετά πράγματα για την κατάσταση της μοτοσικλέτας.
– Αφού λοιπόν αποφασίσετε για μεταχειρισμένη εισαγωγής, φροντίστε να μάθετε
και από που θα προμηθεύεστε ανταλλακτικά που πιθανόν θα χρειαστείτε και σε
πόσο χρόνο...

Πηγή: http://library.techlink.gr/2t/article.asp?mag=3&issue=226&article=5472

Βόλτα στα Μέγαρα για Paintball

Ένα Κυριακάτικο πρωί του Νοεμβρίου είχαμε κανονίσει παιχνιδάκι paintball με την ομάδα (RK) στην παλιά αμερικανική βάση ραντάρ στα Μέγαρα. Ο καιρός δεν έδειχνε και πολύ φιλικός για παιχνίδι και για διαδρομή με μηχανή, αλλά εφ' όσον δεν υπήρχε διαθέσιμο αυτοκίνητο αποφασίσαμε να το διακινδυνεύσουμε. Στη χειρότερη θα οδηγούσαμε 50 χιλιόμετρα υπό βροχή ή θα κατασκηνώναμε κάπου και θα στήναμε τα αδιάβροχα poncho παραλλαγής που είχαμε μαζί μας για το παιχνίδι.
Το κακό σε αυτή τη διαδρομή ήταν ότι ήμασταν πέντε άτομα μαζί με αρκετό εξοπλισμό και είχαμε μόνο τρεις μηχανές! Για την ακρίβεια εκτός από το DR είχαμε δύο Honda AX - 1 των αδερφών Δημήτρη και Σταμάτη Καρβέλη (εκείνη την περίοδο τους λέγαμε AX-1 Brothers).
Ξεκινήσα λοιπόν με τη διαδρομή αποθηκευμένη στο Garmin Etrex Legend Gps μου έχοντας πάρει τα wayponts από το Google Earth. Θα κινούμασταν στην Αθηνών - Κορίνθου, στα διόδια της Ελευσίνας θα κάναμε δεξιά στον παράδρομο για να μπούμε στην παλιά εθνική, και στη συνέχεια μετά από κάποια χιλιόμετρα θα στρίβαμε δεξιά για κανδύλι. Ανεβαίνοντας το βουνό και κάνοντας δεξιά στο "γεφυράκι" θα φτάναμε στην παλιά αμερικανική βάση. Αφού συναντηθήκαμε στο σπίτι των αδελφών Καρβέλη στα Κάτω Πατήσια φορτώσαμε τις μηχανές με σάκους και λουκάνικα και τα δύο AX-1 θα πήγαιναν δικάβαλα (με τους φίλους Δημήτρη Σταμούλη και Γιώργο Κωνσταντίνου στη θέση των συνεπιβατών) και εγώ μόνος αλλά φορτωμένος λίγο παραπάνω με το DR. Οι μηχανές φορτωμένες και δικάβαλες ήταν πραγματικά για φωτογραφία και το μετάνιωσα που δεν τράβηξα ούτε μία σε αυτή τη φάση. Τσάντες και τσαντάκια εξείχαν από παντού σαν κάτι φορτηγά που ταξιδεύουν γεμάτα κόσμο στην Αφρική.
Επειδή είχαμε αργήσει λίγο και για να γλιτώσουμε χρόνο αντί να κατέβουμε τον Κηφισό και να πάμε μέσω λεωφόρου Αθηνών, ανεβήκαμε στον κόμβο της Αττικής οδού και φύγαμε από εκεί. Στο δρόμο πηγαίναμε με 90 - 100 χιλιόμετρα λόγω και του φόρτου των μηχανών αν και σε κάποια σημεία με ευθεία και κατηφόρα ανοίγαμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στα ανοίγματα έναν μπλέ καπνό που έβγαινε από τη Minv εξάτμιση του Σταμάτη! Η διαδρομή κύλισε όπως είχα προγραμματίσει και που και που στο δρόμο έπεφταν κάποιες ψιχάλες που μας έριχναν την ψυχολογία. Στο τελικό σημείο της διαδρομής όταν αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το βουνό και έμεναν 2-3 χιλιόμετρα για να φτάσουμε στη βάση συναντήσαμε ομίχλη και υγρασία στο δρόμο γι' αυτό και κόψαμε αρκετά και ανεβήκαμε προσεκτικά.
Το παιχνίδι είχε ήδη αρχίσει καθώς η ώρα ήταν 10 και κάτι οπότε ξεφορτώσαμε, ετοιμαστήκαμε γρήγορα και μπήκαμε στη μάχη.


















Αφού τελείωσε το παιχνίδι κατά τις 4 το απόγευμα και φορτώσαμε πάλι τον εξοπλισμό για την επιστροφή, ξεκινήσαμε για Αθήνα. Η διαδρομή θα ήταν η ίδια με τον ερχομό, μόνο που θα γυρίζαμε κανονικά από λεωφόρο Αθηνών και Κηφισό στα Πατήσια. Καθώς κατεβαίναμε ο καιρός ήταν το ίδιο μουντός και στην Αθηνών Κορίνθου πλέον στο ύψος της Ελευσίνας άνοιξαν οι ουρανοί! Ξεκίνησε δυνατή βροχή και αναγκαστήκαμε να κόψουμε ταχύτητα γιατί λόγω του ότι ήταν Κυριακή και είχε κίνηση το spray από τα μπροστινά οχήματα μείωνε την ορατότητα. Έπειτα από μερικά νοήματα με τα χέρια αποφασίσαμε να μην σταματήσουμε κάπου και να συνεχίσουμε για Πατήσια. Είχαμε ήδη βραχεί αρκετά αλλά θέλαμε να φτάσουμε το συντομότερο δυνατόν σπίτι έστω και τελείως βρεγμένοι. Η βροχή συνεχίστηκε και έκοψε λίγο καθώς φτάναμε στο Δαφνί. Ο δρόμος ήταν βρεγμένος αλλά είχε ξεπλυθεί καλά οπότε δεν είχαμε προβλήματα. Λίγη ακόμα υπομονή και φτάσαμε στο σπίτι των αδερφών Καρβέλη, ασφαλείς, μετά από συνολική διαδρομή 100 χιλιομέτρων περίπου. Δύο από τις πρώτες κινήσεις ήταν να ανάψει το θερμοσίφωνο και να παραγγείλουμε 2 οικογενειακές πίτσες 16 Χ 16 και τις απαραίτητες μπύρες για το υπόλοιπο της βραδυάς.

Ελαστικά για DR 250

Οι διαστάσεις των ελαστικών του DR όπως δίνονται από τον κατασκευαστή είναι:

Μπροστά: 80 / 100 R21

Πίσω: 110 / 100 R18

Από τα πιό συνηθισμένα ελαστικά για τη μοτοσυκλέτα είναι τα Metzeler Endruro 3 Sahara

Με 90/90 21 Μπροστά και 4.00 18 Πίσω


Χρήσιμες πληροφορίες για τις μετατροπές των διαστάσεων των ελαστικών μπορούμε να βρούμε σε αυτό το site: http://www.cb450stuff.com/tires/

Χρήσιμα Links για ξεκίνημα

Λόγω του γεγονότος ότι στη χώρα μας το DR δεν ήρθε ποτέ ως επίσημη εισαγωγή αλλά κυρίως διατέθηκε από διατέθηκε από ανεξάρτητες εισαγωγές δεν υπάρχουν πολλοί κάτοχοι και υλικό στα ελληνικά. Γι΄αυτό κύρια πηγή πληροφοριών αποτελούν τα ξένα site. Και εκεί όμως πλέον δεν είναι εύκολο να αντλήσουμε εύκολα πληροφορίες καθώς δεν αποτέλεσε μια μοτοσυκλέτα με μαζικό αριθμό πωλήσεων. Παρ' όλα αυτά ο ιστός είναι μεγάλος και όποιος ψάχνει πάντα κάτι θα βρεί!

Ξεκινώντας αυτή την προσπάθεια και έπειτα από μια καλή έρευνα στο δίκτυο σας παραθέτω μερικά χρήσιμα Links προς εξέταση:

Από Adventure Driver (http://www.advrider.com)

http://www.advrider.com/forums/showthread.php?t=174648
Thread με πολλές φωτογραφίες από ταξίδια και μετατροπές του Suzuki DR 250/350


http://www.advrider.com/forums/showthread.php?t=93572&highlight=crossing+mexico+dr350
Διασχίζοντας το Μέξικο με ένα Suzuki DR 350S


http://www.advrider.com/forums/showthread.php?t=126036
Εκδρομή στην κοιλάδα του θανάτου με Suzuki DR φτιαγμένο.


http://advrider.com/forums/showthread.php?t=230695
Thread αφιερωμένο στο Suzuki DR 350 με πολλές μετατροπές. Το 350S είναι σχεδόν ολόιδιο με το 250S και πολλές ιδέες εφαρμόζονται το ίδιο και στα δύο μηχανάκια.


Διάφορες άλλες πηγές:

Ντεπόζιτα στύλ Dakar για το Suzuki DR:

http://www.enduro-manufaktur.ch/index.html

To καρμπυρατέρ του DR λυμένο:

http://www.mikuni.com/pdf/tm33.pdf

Ανταλλακτικά για το Suzuki DR

http://www.kientech.com/

To manual για το Suzuki DR 250S (μαζί με το 350S) Πρόκειται πραγματικά για χρήσιμη πηγή πληροφοριών γύρω από τη μοτοσυκλέτα γραμμένη όχι από την κατασκευάστρια εταιρία αλλά από μηχανικούς οι οποίοι δείχνουν αναλυτικά την αποσυναρμολόγηση, συντήρηση και επισκευή κάθε μέρους της μοτοσυκλέτας.

http://www.filecrop.com/suzuki-dr-250-manual.html (κατά προτίμηση επιλέξτε μία από τις δύο πρώτες επιλογές)

καλή πλοήγηση και έπεται συνέχεια!